Galwaniczne powłoki cynowe zaczęto stosować na początku XX w, wcześniej cynowano metodą ogniową. Cynowanie galwaniczne daje możliwość nakładania różnych grubości. Mogą być pokrywane części drobne o złożonym kształcie.
Z uwagi na potencjał elektrochemiczny cyny (Sn2+) wytworzone powłoki mają charakter anodowy na miedzi i mosiądzach ( aktywnie chronią te podłoża) i katodowy na żelazie (powłoka chroni podłoże jedynie mechanicznie).